Pogrzeb śp. s. Witoldy Penar

1 lutego br. w Kaplicy Sióstr Michalitek w Miejscu Piastowym odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. s. Witoldy Penar . O godz. 13.30 rozpoczęła się  modlitwa różańcowa,
 a  bezpośrednio po niej – Msza św. pogrzebowa. Przewodniczył jej przełożony Domu Macierzystego Michalitów w Miejscu Piastowym ks. Tadeusz Musz. Okolicznościowe słowo wygłosił aktualny rekolekcjonista Sióstr 
ks. Mateusz Szerszeń. W swoim słowie, ks. Mateusz zwrócił uwagę na ofiarną posługę ogrodniczki, jaką pełniła prawie przez całe życie śp. s. Witolda. Swoją pracowitością i zamiłowaniem do pełnionego obowiązku uczyła michalickiej pracy młode pokolenia michalitek. Była tą, która wychowywała do pracy przez własny przykład.
Do końca utrzymywała bliskie związki z rodziną, licznie uczestniczącej w pogrzebie. Ciało naszej siostry zostało złożone w grobie na pobliskim cmentarzu, w kwaterze Sióstr Michalitek.

29 stycznia br o godz. 16.15 w Domu Macierzystym Zgromadzenia, otoczona modlitwą sióstr, odeszła do Pana po wieczna nagrodę S. Witolda Zofia Penar (1938 – 2023). Ukończyła 84 lata, z czego 65 lat przeżyła
w Zgromadzeniu Sióstr Michalitek. Z zamiłowania ogrodniczka, prawie całe życie pracowała przy uprawie
i pielęgnacji roślin. Ponad 30 lat zajmowała się ogrodem w domu zakonnym w Częstochowie, pozostałe lata, na początku życia zakonnego i te u jego końca, spędziła w Miejscu Piastowym. Od 2016 roku, po przebytym zawale, swój czas poświęcała na modlitwę i troskę o siostry chore. Odwiedzała je w pokojach, by przez wspólną modlitwę i niegasnące poczucie humoru nieść im ulgę w cierpieniu.  Szczerze zatroskana o Ojczyznę,
w modlitwie zanosiła aktualne jej intencje i potrzeby. Kochała Zgromadzenie, modliła się o nowe powołania,
z ogromną radością i wzruszeniem przeżywała wydarzenie beatyfikacji o. Założyciela bł. ks. B. Markiewicza.
W ostatnim roku wiele chorowała. Po ciężkich cierpieniach Pan powołał ją do Siebie w dniu 111 rocznicy jego śmierci. Ufamy, że nasza śp. s. Witolda, w nagrodę za swoje utrudzone życie, doświadcza już wiecznej radości przebywania w Ogrodach Pańskich.