 ZĄBKI-PRZEDSZKOLE. 17 września 2017 r. zapisał się szczególnie w historii Przedszkola im. Św. Jana Pawła II w Ząbkach. Po 19 lat istnienia ta placówka wychowawczo-oświatowa doczekała się rozbudowy i nowych, większych pomieszczeń. Msza św. sprawowana w kościele parafialnym była wspólnym dziękczynieniem sióstr michalitek, parafii oraz rodziców i dzieci zanoszonym do Opatrzności Bożej za możliwość rozwoju tej placówki. W to uwielbienie Pana Boga wprowadził wszystkich ks. Proboszcz Andrzej Kopczyński na początku Eucharystii. Zwrócił się także do Zgromadzenia Sióstr Michalitek oraz obecnej na uroczystości przełożonej generalnej, m. Natanaeli Bednarczyk, wyrażając radość i wdzięczność za otwartość na potrzeby parafii i rodzin w Ząbkach, i podjęcie dzieła rozbudowy, dzięki któremu, jak podkreślił, więcej dzieci będzie mogło wzrastać w klimacie chrześcijańskiego wychowania i kształcenia. Matka Generalna zabierając głos na zakończenie Mszy św., podziękowała wszystkim za współpracę w trudzie rozbudowy: Księdzu Proboszczowi, pracownikom, wszystkim włączającym się ofiarodawcom, ale także wszystkim współpracującym w dziele wychowania młodego pokolenia, pracownikom przedszkola, urzędnikom różnych szczebli. Podziękowała również rodzicom, którzy z zaufaniem powierzają swoje dzieci pod opiekę w tym przedszkolu i zapewniła, że misją tej placówki jest, jak pragnął bł. Bronisław Markiewicz, Założyciel Zgromadzenia i św. Jan Paweł II, Patron Przedszkola, kształtowanie pięknych charakterów, które będą nadzieją Kościoła, Ojczyzny i świata. Oprawę liturgiczną tej dziękczynno-błagalnej modlitwy uświetniło bardzo czynne zaangażowanie w śpiew dzieci, obecność wielu sióstr, przedstawicieli władz samorządowych, nauczycieli, rodziców oraz licznie zebranych parafian.
Druga część uroczystości odbyła się w przedszkolu, gdzie został poświęcony nowy budynek, nowe sale i wszystkie pomieszczenia oraz figury św. Michała Archanioła i Matki Bożej Fatimskiej pod opiekę, których to przedszkolne dzieło zostało szczególnie powierzone. Przesłaniem tej uroczystości, była zachęta Księdza Proboszcza, abyśmy "wielkich dzieł Boga nie zapominali" i wdzięczna postawa serca z tego dnia, trwała w nas ciągle.
|
