"Budować!? Co? Na czym? Po co?" Te niełatwe pytania stawiała s. Agnieszka Zych młodym gimnazjalistom z Zespołu Szkół Publicznych w Miejscu Piastowym podczas tegorocznych szkolnych rekolekcji w dniach 6-8 kwietnia 2011 r. Do ekipy rekolekcyjnej należały także siostry postulantki s. Agnieszka Mastej i s. Ewa Sekita. Dzięki temu przekaz ewangelicznych treści ubogacały pantomimy, a gra na gitarze s.Joanny Czerwińskiej pomagała wyrażać swoje modlitwy, refleksje i radość przez śpiew. Powstał nawet pewien zespół muzyczny, w którym grali gimnazjaliści: Grażyna Bober, Justyna Kołodziej, Katarzyna Budak i Sławek Farbaniec. Pierwszego dnia, na środku kościoła miejsteckiej parafii stanęła udekorowana chrzcielnica i paschał. Był to dzień głębszego przeżycia sakramentu chrztu. Czy paraliturgia chrzcielna pozwoliła na nowo młodym odnowić decyzję przynależności do Chrystusa i wyrzeczenia się zła? Niestety nie mamy duchowego rentgena, który ujawniłby wewnętrzne przeżycia młodych. Także drugi dzień dotykał wewnętrznych tajemnic duszy, ukazując sakrament pojednania, jako element trwałej budowli życia. A trzeci dzień podsuwał gimnazjalistom tajemnicę sakramentu Eucharystii, która wieńczyła rekolekcyjne spotkania. Była też droga krzyżowa, przeżywana w Sanktuarium św. Michała Archanioła i bł. ks. Bronisława Markiewicza, która dotknęła uczestników pięknymi treściami, i zimnem, i długością. Było jednak  warto. W szkole młodzież mogła obejrzeć różne filmy. Szkoda tylko, że niektórym uczniom gimnazjum nie udało się dotrzeć na rekolekcjie, choć autobusy szkolne wiernie służyły uczniom. Ci którzy byli i przeżyli mają do czego wracać,co przemyśleć i czym się ucieszyć.



Dzieci ze szkoły podstawowej przeżywały swoje spotkania pod hasłem "W przyjaźni z Jezusem". Z wielkim zainteresowaniem oglądały pantomimę o latoroślach winnego krzewu i o grzechu. Te ruchliwe dzieciaki zamierały, zasłuchane w bajki "Uśmieszki", która w nietypowym stroju, jakby ze świata bajki, opowiadała piękne historie z morałem.Pierwszy raz w Miejscu Piastowym dzieci z podstawówki szły drogą krzyżową pomiędzy domami, przez cmentarz, alejkami klasztoru sióstr aż pod sanktuarium "na Górce". Dzieci wspominały, że mogły poznać, jak bardzo Jezusa bolały nogi. Było czym się zmęczyć: drogą pod górę, dźwiganiem swoich krzyżyków i wspólnego krzyża, śpiewaniem piosenki. Uczyliśmy się wtedy wytrwałości. Piękne były te dni, gdy atmosfera modlitwy wypełniała czas adoracji Jezusa w monstrancji i czas spowiedzi. W szkole dzieci z klas I - III przygotowywały książeczki, rysowane własnoręcznie i wklejone na kartonowy wachlarz. Klasy IV - VI, podzielone na grupy w różny sposób poznawały postać Jana Pawła II: tworzyły prezentacje multimedialne, układały taniec do "Subito santo" "Arki Noego", tworzyły plakaty, piosenki, wiersz, prezentowały śmieszne historie z życia papieża i krótkie inscenizacje. Całą twórczość wszystkie dzieci zaprezentowały w szkole ostatniego dnia rekolekcji. Nie powiem, było pięknie. Do dziś brzmią w szkole piosenki "Jesteś Panie winnym krzewem" i "Be be be kopytka niosą mnie, bo dobrze być barankiem!!!"



Dziękujemy s. Agnieszce i siostrom postulantkom za głoszenie nauk i tak ciekawy przekaz Ewangelii. Wyrazy wdzięczności należą się ks. proboszczowi Piotrowi Bieńkowi i katechetom. Ks. Mariusz Marciniec i p. katechetka Marzena Gurgacz koordynowali zajęcia gimnazjum, a s. Mariola Bochniak przebieg rekolekcji dzieci z podstawówki. Nieocenioną pomocą służyli nauczyciele, dbając o bezpieczeństwo, czuwając nad pracami w grupach i klasach oraz towarzysząc uczniom w rekolekcyjnych spotkaniach w kościele i na drodze krzyżowej. Wszystkim serdeczne BÓG ZAPŁAĆ! Nikt nie zmierzy długości i głębokości modlitw zanoszonych w klasztorze sióstr michalitek w Miejscu i nie tylko, w intencji tych rekolekcji. Zdradzę tajemnicę, że każdą klasę obmadlała inna siostra przez 9-dniową nowennę, nie mówiąc o tych modlitwach, które tylko Jezus zna. Niech ucieszą się wszyscy działaniem Bożym w sercach dzieci i młodzieży na przykładzie świadectwa Patrycji z kl. VI, które naprawdę sama napisała na religii: Jezus w czasie rekolekcji powiedział mi, że należy współpracować ze sobą, aby osiągnąć wspólny cel. Dzięki niektórym momentom zrozumiałam, że najważniejszy jest Jezus i że zawsze należy znaleźć dla Niego czas.Rekolekcje był to czas, w którym przystąpiłam do sakramentu pokuty. Pomogło mi to w tym, aby dalej móc przyjmować Pana Jezusa oraz zjednoczyć się z innymi ludźmi. Od tej pory rekolekcje stały się dla mnie czasem przemiany duchowej oraz zjednoczeniem się z Bogiem. I niech tak będzie zawsze! (s. Mariola Bochniak)

Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.

Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.

Brak ocen.